• Dagda,
    mit. celt. irlandzki bóg z plemienia bogów Tuatha Dé Danann;
  • dao, tao,
    jedno z podstawowych pojęć chińskiej myśli filozoficznej, z którego wywodzi się nazwa taoizmu;
  • dema,
    pochodząca ze słownictwa plemienia Marind-Anim na Nowej Gwinei zbiorcza nazwa charakterystycznych dla ludów Melanezji bóstw-duchów o cechach przodków totemicznych i herosów kulturowych;
  • denominacja
    [łac.],
    religiozn. termin oznaczający organizację kośc. lub inny rodzaj wspólnoty religijnej;
  • dewa
    [sanskr. deva ‘niebiański’, ‘bóg’],
    w hinduizmie najwyższa klasa istot nadludzkich, związanych z procesem kreacji świata i ładem kosm. (ryta), którego są opiekunami.
  • dewaradża
    [sanskr. deva ‘bóg’, radźa ‘król’],
    w buddyzmie „niebiańscy królowie”, czyli demoniczni strażnicy 4 części świata żyjący, wg mitologii, na górze Meru;
  • dewaradża,
    kult króla-boga w hist. państwach Płw. Indochińskiego;
  • Dezyderiusz, błogosławiony, ur. ok. 1025, zm. 1087,
    benedyktyn, opat klasztoru na Monte Cassino,
  • diament
    [średniow. łacina diamentum < gr. adámas ‘niepokonany’],
    minerał, regularna odmiana alotropowa pierwiastka węgla, najcenniejszy kamień szlachetny;
  • Diana,
    mit. rzym. jedno z gł. bóstw żeńskich Italii;
  • Diomedes, Diomḗdēs,
    mit. gr. syn Tydeusa i Dejpyle, córki Adrasta, bohater wojny trojańskiej.
  • Diomedes, Diomḗdēs,
    mit. gr. król tracki; właściciel wspaniałych koni (lub klaczy), które żywił ludzkim mięsem;
  • Dionizy, właśc. Konstantyn N. Waledyński, ur. 16 V 1876, Murom (gubernia włodzimierska), zm. 15 III 1960, Warszawa,
    prawosławny arcybiskup Warszawy i metropolita całej Polski;
  • drzewo,
    religiozn. jeden z najbardziej powszechnych symboli rel. zaczerpniętych ze świata przyrody, → drzewo kosmiczne.
  • drzewo oliwne,
    religiozn. symbol pokoju dla staroż. Greków i Rzymian: kapłani, ludzie szukający schronienia i zwiastuni pokoju nosili gałązki oliwne;
  • dusza, łac. anima,
    czynnik, który ożywia ciało, stanowi o tożsamości człowieka i jest źródłem ludzkiego poznania; w niektórych religiach także subtelny składnik osobowości ludzkiej, oddziela się od ciała po śmierci.
  • dysydenci
    [łac. dissideo ‘być oddzielonym’, dissidens, dissidentis ‘nie zgadzający się’],
    religiozn. innowiercy, różnowiercy, odstępcy od panującego Kościoła;
  • dźati
    [sanskr. jāti ‘urodzenie’, ‘plemię’],
    rodzima nazwa → kasty hinduskiej.
  • dźati:
  • dźina
    [sanskr. jina ‘zwycięzca’],
    w dźinizmie istoty wyzwolone, → tirthankara.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia