zobowiązanie, łac. obligatio,
prawo stosunek prawny, w którym uprawniony (wierzyciel) może żądać od zobowiązanego (dłużnika) świadczenia, które zobowiązany powinien spełnić;
zobowiązanie
Encyklopedia PWN
uprawnienie wierzyciela nosi nazwę wierzytelności, a obowiązek dłużnika — długu. Zobowiązania cywilnoprawne zachodzące między równorzędnymi podmiotami (w odróżnieniu od zobowiązań normowanych przepisami innych gałęzi prawa, np. zobowiązania podatkowe) wynikają z umów, aktów administracyjnych lub innych zdarzeń prawnych (np. czynów niedozwolonych); zobowiązania gasną z chwilą ich wykonania przez dłużnika lub inną osobę, przez potrącenie, odnowienie, niemożliwość spłacenia świadczenia, zwolnienie dłużnika z długu; zobowiązania, których wykonania nie można dochodzić przymusowo i których spełnienie zależy od dobrej woli dłużnika, są zwane zobowiązaniami naturalnymi (np. zobowiązania z gry); stosunki zobowiązaniowe są uregulowane w prawie polskim w Kodeksie cywilnym (księga III).
