wyładowania atmosferyczne
 
Encyklopedia PWN
wyładowania atmosferyczne,
krótkotrwałe wyładowania elektryczne zachodzące w atmosferze ziemskiej oraz w atmosferach innych planet;
występują w obszarach atmosfery, w których jest zgromadzony dostatecznie duży przestrzenny ładunek elektr., wytwarzający silne pole elektr., umożliwiające przebicie elektryczne ośr.; całkowita długość kanału w.a. wynosi co najmniej kilka km; dla powietrza suchego w warunkach normalnych pole elektr. może lokalnie osiągać wartość (natężenie) rzędu 3 ·106 V/m (elektryczność w atmosferze ziemskiej). Gł. i najsilniejszym źródłem w.a. są chmury burzowe cumulonimbus. W większości chmur burzowych gł. ujemny ładunek elektr. jest zlokalizowany w podstawie chmury, a ładunek dodatni w jej wierzchołku (burza). W.a. związane z chmurą burzową można podzielić na: wewnątrzchmurowe, międzychmurowe, doziemne i dojonosferyczne. W.a. wewnątrzchmurowe, stanowiące ponad poł. wszystkich w.a., prowadzą do neutralizacji ładunku elektr. w obrębie tej samej chmury burzowej, w.a. międzychmurowe — do neutralizacji ładunku występującego w różnych chmurach, znajdujących się blisko siebie. W.a. doziemne, zw. piorunem, polega na przeniesieniu dodatnich lub ujemnych ładunków elektr. między chmurą burzową a powierzchnią Ziemi. W.a. dojonosferyczne przenoszą ładunek elektr. z górnych części chmury burzowej w kierunku dolnych warstw jonosfery (o dużej przewodności elektr.); zalicza się do nich tzw. wyładowania powietrzne, tj. w.a. między chmurą burzową a otaczającym ją powietrzem, nie sięgające ani powierzchni Ziemi, ani dolnych warstw jonosfery. Podczas burzy występują też ognie świętego Elma — w.a. w postaci świecących wiązek pojawiających się w bezpośrednim otoczeniu ostrych naroży i krawędzi przedmiotów oraz nierówności terenu, znajdujących się w silnym polu elektrycznym
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia