willa
arch. budynek mieszkalny niewielkich rozmiarów, zwykle powiązany z założeniem ogrodowym;
[łac.],
willa
Encyklopedia PWN
staroż. Rzym ukształtował typ willa o charakterze letniej rezydencji (np. w. Hadriana w Tivoli), do którego nawiązywały włoskie wille renes. (np. w. Madama w Rzymie); rozwój typów (willa podmiejska, wiejska) i układów przestrzennych (willa centralna z kopułą) nastąpił w XVI w. (architekt A. Palladio), kontynuowany w okresie baroku i klasycyzmu; w XIX w. budynki willowe przybierały formy hist.; w XX w. w budownictwie willowym znalazły odbicie konstruktywizm i funkcjonalizm.
Ilustracje
Vicenza, Villa Almerico-Valmarana (zw. Rotonda lub Capra), A. Palladio (Włochy)fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Licenza, willa Horacego (Włochy)fot. J. Ciechanowicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Wersal, Wielki i Mały Trianon (Francja) fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Tivoli, Willa Hadriana (Włochy)fot. G. Gałązka/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
