terytorialny podział
 
Encyklopedia PWN
terytorialny podział, podział administracyjny,
podział obszaru państwa dokonany w celu wykonywania w terenie zadań państwowych.
Współcześnie w Polsce rozróżnia się: podział terytorialny zasadniczy, stosowany od I 1999 do celów samorządu terytorialnego, trójstopniowy: gminy (2478, w tym 65 miast na prawach powiatu), powiaty (314), województwa (16); Konstytucja RP z 1997 nie zawiera definicji samorządu terytorialnego, jednak uznaje go za część składową systemu władz publicznych i dlatego zasadniczy podział terytorialny ma uwzględniać więzi społeczne, gospodarcze lub kulturalne i zapewnić jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych; województwa są jednocześnie obszarem działania wojewody jako przedstawiciela Rady Ministrów oraz władzy rządowej administracji ogólnej; podział terytorialny do celów administracji niezespolonej, tj. terenowych organów administracji rządowej podporządkowanych właściwemu ministrowi lub kierownikowi urzędu centralnego (np. administracji: wojskowej, skarbowej, leśnej, celnej); podział terytorialny do innych celów specjalnych (sądownictwa i prokuratury); podział terytorialny pomocniczy na jednostki pomocnicze tworzone przez gminę (sołectwa w gminach wiejskich, dzielnice i osiedla w miastach); największa gmina w Polsce, Warszawa-Centrum, dzieli się na dzielnice. Podziały do celów administracji niezespolonej i in. celów specjalnych mogą nie pokrywać się z podziałem zasadniczym, a podział na jednostki pomocnicze tworzone przez gminę jest dokonywany na niższym stopniu niż podział terytorialny zasadniczy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia