termografia
 
Encyklopedia PWN
termografia
[gr.],
metoda otrzymywania obrazu na powierzchniach pokrytych warstwą termoczułą, zwykle przy użyciu głowicy termicznej lub wiązki promieniowania lasera (z zakresu podczerwieni), sterowanych programem komputerowym.
Warstwy termoczułe zawierają substancje zmieniające właściwości pod wpływem ogrzania; rozróżnia się warstwy: termorozkładalne, termotopliwe, termosublimacyjne (zawierają substancje ulegające po ogrzaniu odpowiednio rozkładowi, stopieniu lub sublimacji), termochromowe (substancje zmieniające barwę), termoutwardzalne (ulegające polimeryzacji i tracące rozpuszczalność w określonych rozpuszczalnikach), termorozpuszczalne (uzyskujące rozpuszczalność w określonych rozpuszczalnikach), konwersyjne, tj. termooleofilowe i termohydrofilowe (zmieniające właściwości hydrofilowe na oleofilowe lub odwrotnie).
Metody termograficzne można podzielić na bezpośrednie, w których rysunek wytwarza się bezpośrednio na termoczułym papierze, i termotransferowe, w których rysunek zostaje przeniesiony z podłoża pomocniczego, np. z kalki barwnej, na podłoże zadrukowywane. Przeniesienie rysunku może nastąpić w wyniku zetknięcia się kalki z podłożem lub metodą termosublimacji, polegającą na sublimacji barwnika z jednego podłoża i jego osadzeniu się na innym podłożu. Metody t. stosuje się przy wykonywaniu form drukowych (ctplate) i kopiowaniu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia