szwedzka szkoła w ekonomii,
kierunek badań ekonomicznych, zwany też szkołą sztokholmską, zapoczątkowany na przełomie XIX i XX w. przez szwedzkich ekonomistów;
szwedzka szkoła w ekonomii
Encyklopedia PWN
twórcą szwedzkiej szkoły w ekonomii był K.J.G. Wicksell, a jej najwybitniejszymi przedstawicielami: G. Cassel (współzałożyciel szkoły), D. Davidson, R.A.K. Frisch, E.F. Heckscher, E.R. Lindahl, E. Lundberg, G. Myrdal, B. Ohlin i T. Polander. Każdy z przedstawicieli szkoły reprezentował własne poglądy, zdarzało się, że odrzucali teorie prezentowane przez innych członków szkoły, ale wszyscy uznawali za swego mistrza Wicksella, choć i jego poglądy były w wielu kwestiach modyfikowane, czy wręcz odrzucane, np. wicksellowska teoria bankowej stopy procentowej i jej związek ze stopą naturalną, która została zakwestionowana przez Lindahla, Myrdala i Ohlina.
Szwedzcy ekonomiści szukali własnych, oryginalnych dróg poznania zjawisk życia gospodarczego i, nie ulegając sugestii innych rozwijających się w tym czasie szkół ekonomicznych, stworzyli niezależną szkołę myślenia, wyprzedzającą w wielu kwestiach teorię J.M.Keynesa. Odrzucili w swych teoriach prawo rynków Saya, przeprowadzili analizę równości inwestycji i oszczędności ex ante i ex post, wprowadzili rozróżnienie między analizą mikro- i makroekonomiczną. Najważniejsze zagadnienia teoretyczne, opracowane przez przedstawicieli szkoły to teoria produkcji i kapitału, teoria oszczędności i inwestycji, teoria pieniądza, stopy procentowej i ceny, teoria wymiany międzynarodowej, cyklu koniunkturalnego oraz teoria rozwoju. Renesans szkoły nastąpił wraz z rozwojem teorii Keynesa, a później, po II wojnie światowej, kiedy tworzono nowe koncepcje wzrostu i rozwoju gospodarczego, okazało się, że szwedzka szkoła była prekursorem wielu z tych koncepcji. Na szczególną uwagę zasługują m.in. teoria przeinwestowania gospodarczego Cassela, problemy równowagi dynamicznej, w tym wpływ zmian stopy procentowej na dynamikę i wielkość inwestycji i oszczędności Lundberga, badania wzrostu gospodarczego krajów zarówno wysoko, jak i słabo rozwiniętych Myrdala, zmodyfikowana teoria kosztów komparatywnych Ohlina.
Danuta Drabińska
