synergetyka
 
Encyklopedia PWN
synergetyka
[gr.],
dziedzina badań z pogranicza fizyki, chemii, biologii i nauk techn. zajmująca się właściwościami układów dynamicznych, w których lokalnie występuje zjawisko wzrostu miary wewn. organizacji (malenia entropii).
Do powstania s. przyczyniły się zarówno obserwacje świata istot żywych, jak i rozwój cybernetyki, a zwłaszcza teorii układów samouczących się (uczenie automatyczne) i samoorganizujących się. Istotne znaczenie dla nauk. wyjaśnienia podstaw samoorganizacji miały prace I. Prigogine’a poświęcone termodynamice procesów nieodwracalnych. Spontaniczna samoorganizacja układu fiz., pozornie sprzeczna z drugą zasadą termodynamiki, w rzeczywistości jest możliwa dzięki wymianie informacji między układem a jego otoczeniem i odbywa się kosztem wzrastającej entropii otoczenia. S. na gruncie podstawowych praw fizyki zmierza m.in. do wyjaśnienia fenomenu spontanicznego formowania się złożonych, zdolnych do samoreprodukcji związków org., a w dalszej perspektywie — powstania życia, biol. morfogenezy oraz rozwoju istot inteligentnych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia