strefy bezatomowe, strefy wolne od broni jądrowej,
obszary, na których obowiązuje zakaz posiadania, produkcji, magazynowania i stosowania broni jądrowej.
strefy bezatomowe
Encyklopedia PWN
strefy bezatomowe są jednym z wariantów strefy ograniczonych zbrojeń; idea stref bezatomowych została po raz pierwszy sformułowana 1957 przez polskiego ministra spraw zagranicznych A. Rapackiego i dotyczyła Europy Środkowej; w latach 60. i 70. wiele państw przedstawiło propozycje stworzenia stref bezatomowych w regionie Morza Bałtyckiego i Skandynawii, Bałkanów, Morza Śródziemnego, Afryki, Ameryki Łacińskiej. Zawarto kilka wielostronnych konwencji ustanawiających strefy bezatomowe w określonych regionach świata oraz denuklearyzujących niektóre części środowiska naturalnego; do strefy bezatomowe zostały zaliczone: Antarktyda (układ podpisany 1959 w Waszyngtonie), Ameryka Łac. (układ podpisany 1967 w Meksyku, zw. układem z Tlatelolco), Pacyfik Południowy (układ podpisany 1985 w Rarotonga), południowo-wschodnia Azja (układ podpisany 1995 w Bangkoku), Afryka (układ podpisany 1996 w Pelindaba), przestrzeń kosm. (układ podpisany 1967 o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosm., łącznie z Księżycem i in. ciałami niebieskimi), dno mórz i oceanów (układ podpisany 1971 o zakazie umieszczania na dnie mórz i oceanów oraz we wnętrzu Ziemi broni jądr. i in. rodzajów broni masowej zagłady).
