skręcalność optyczna

skręcalność optyczna,

właściwość substancji optycznie aktywnej, polegająca na skręcaniu płaszczyzny polaryzacji światła podczas przechodzenia światła spolaryzowanego przez tę substancję;

skręcalność optyczna właściwa — skręcenie (w stopniach) płaszczyzny polaryzacji światła monochromatycznego podczas przechodzenia przez 10-centymetrową warstwę roztworu związku optycznie czynnego zawierającego 1 g tego związku w 1 cm³; skręcalność optyczna molowa — iloczyn skręcalności właściwej i ¹/₁₀₀ masy molowej związku optycznie czynnego; kąt skręcenia (mierzony w odpowiednich warunkach, zwykle w temperaturze 20°C) płaszczyzny polaryzacji światła monochromatycznego charakteryzuje daną substancję — jest jej indywidualną cechą, w przypadku roztworów związków optycznie czynnych — zależy także od stężenia; pomiaru tego kąta (za pomocą polarymetru) dokonuje się w analizie chem., gł. ilościowej; metody polarymetryczne są wykorzystywane zwłaszcza w przemyśle cukrowniczym do pomiaru zawartości sacharozy (produkuje się polarymetry, które podają jej zawartość procentową) w soku buraczanym, syropach, cukrze białym; metody te stosuje się także w badaniach, np. stereochemicznych.