secesyjne szkła,
szkła powstające na przeł. XIX i XX w., stylistycznie związane z nurtem secesji;
secesyjne szkła
Encyklopedia PWN
artyści sięgnęli do wzorów sztuki Dalekiego Wschodu, prowadzili również indywidualne studia z natury; ornamentyka nawiązująca do form roślinnych i zwierzęcych została też wzbogacona o abstrakcyjne kompozycje linearne; w kolorystyce dominowały barwy pastelowe; sz.s. zdobiono za pomocą iryzacji oraz zestawień fakturalnych (szkło inkrustowane, lane, rytowane, szlifowane, trawione, warstwowe, pâte de verre); przedstawicielami nowego nurtu byli: É. Gallé i bracia Daum (tzw. szkoła z Nancy), a także R. Lalique oraz twórcy pâte de verre: H. Cros, A. Dammouse, G. Despret, F. Décorchemont (francuskie szkło), L.C. Tiffany (amerykańskie szkło), artyści związani z Warsztatami Wiedeńskimi, m.in.: K. Moser, J. Hoffmann, L. Lobmeyer (szkło czeskie); sz.s. powstawało m.in. w hutach Loetz–Witwe i Palme–Köningn.
