iryzacja

iryzacja

[gr. íris ‘tęcza’],

tęczowe barwy cienkich błonek powstające w wyniku interferencji światła białego odbitego od zewn. i wewn. powierzchni błonek o zmiennej grubości;

i. chmur — barwne, mieniące się plamy lub pasma prawie równoległe do brzegów chmur. Zjawisko iryzacji wykorzystuje się przy wyrobie szkła artyst.; powleka się powierzchnię szklanego naczynia substancją o współczynniku załamania światła większym od współczynnika załamania szkła (sole niektórych metali, np. cyny, tytanu, baru), uzyskując w ten sposób szkło mieniące się tęczowymi barwami; w ceramice iryzacja była stosowana szczególnie szeroko na Bliskim Wschodzie w IX w. oraz w Hiszpanii w XIV–XVII w.