przedbiałaczkowy stan

przedbiałaczkowy stan,

med. niejednorodna grupa nabytych zaburzeń hemopoezy (m.in. zespół mielodysplastyczny);

charakteryzuje się oporną na leczenie niedokrwistością, obniżeniem liczby granulocytów obojętnochłonnych i małopłytkowością, bogatokomórkowym szpikiem, licznymi zaburzeniami morfologicznymi, cytogenetycznymi i czynnościowymi komórek krwi i szpiku oraz częstym przejściem niekiedy, po wielu latach, w ostrą białaczkę szpikową; ma to miejsce najczęściej w tzw. zespołach mielodysplastycznych (MSD), polegających na transformacji i powstaniu klonu nieprawidłowej komórki macierzystej, wielopotencjalnej i niezróżnicowanej, której pochodne wypierają stopniowo prawidłowe komórki szpiku — dlatego zmiany występują we wszystkich szeregach rozwojowych układu krwiotwórczego, rzadziej w niedokrwistości aplastycznej i nocnej napadowej hemoglobinurii.