polityka niezaangażowania
 
Encyklopedia PWN
polityka niezaangażowania, ang. non-alignment,
kierunek w polityce zagranicznej państw Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej, powstały w okresie zimnej wojny jako reakcja tych krajów na mechanizmy ukształtowanego po II wojnie światowej w stosunkach międzynarodowego systemu dwublokowego.
Idea niezaangażowania po raz pierwszy znalazła wyraz w deklaracji przyjętej na konferencji w Bandungu 1955; jako wytyczne polityki przyjęto zasady pańcza sila.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia