pańcza sila
zasady polityki wewnętrznej Indonezji, sformułowane 1945 przez Sukarno;
[sanskr., ‘pięć zasad’],
pańcza sila
Encyklopedia PWN
głosiły wiarę w jednego Boga, humanizm, jedność narodowa, demokrację, sprawiedliwość społecznej; terminu pańcza sila użyto także na określenie zasad porozumienia zawartego 1954 między rządami Indii i ChRL w sprawie wymiany handlowej i kulturalnej między Indiami a Tybetem; oba rządy zobowiązały się wówczas do wzajemnego poszanowania integralności terytorialnej i suwerenności, wzajemnej nieagresji, nieingerencji w politykę wewnętrzną, równości i obopólnych korzyści, pokojowego współistnienia; ich premierzy, Zhou Enlai i J. Nehru, uznali, że zasady te mogłyby stać się podstawą stosunków międzynarodowych na świecie; 1955 pańcza sila zostały rozwinięte w Deklaracji w sprawie zapewnienia powszechnego pokoju i współpracy konferencji państw Azji i Afryki w Bandungu.
