pedagogika opiekuńcza,
dyscyplina pedagogiki zajmująca się działalnością opiekuńczą prowadzoną przez instytucje opieki całkowitej lub częściowej oraz przez stowarzyszenia i organizacje skupiające dzieci i młodzież;
pedagogika opiekuńcza
Encyklopedia PWN
p.o. jako teoria działań praktycznych odwołuje się nie tylko do badań własnych, lecz również do dorobku pedagogiki społecznej i pedagogiki specjalnej; gł. zadaniem p.o. jest tworzenie warunków do zaspakajania potrzeb dzieci i młodzieży; opieka jest konieczna w przypadku sieroctwa, schorzeń somatycznych, zaburzeń psychofiz., deficytów wychowawczych, problemów egzystencjalnych czy nałogów; do klasyków p.o. w Polsce zalicza się m.in: J. Babickiego, K. Jeżewskiego, J. Korczaka i H. Radlińską.
