pedagogika opiekuńcza

pedagogika opiekuńcza,

dyscyplina pedagogiki zajmująca się działalnością opiekuńczą prowadzoną przez instytucje opieki całkowitej lub częściowej oraz przez stowarzyszenia i organizacje skupiające dzieci i młodzież;

p.o. jako teoria działań praktycznych odwołuje się nie tylko do badań własnych, lecz również do dorobku pedagogiki społecznej i pedagogiki specjalnej; gł. zadaniem p.o. jest tworzenie warunków do zaspakajania potrzeb dzieci i młodzieży; opieka jest konieczna w przypadku sieroctwa, schorzeń somatycznych, zaburzeń psychofiz., deficytów wychowawczych, problemów egzystencjalnych czy nałogów; do klasyków p.o. w Polsce zalicza się m.in: J. Babickiego, K. Jeżewskiego, J. Korczaka i H. Radlińską.

Bibliografia

J. Maciaszkowa Z teorii i praktyki pedagogiki opiekuńczej, Warszawa 1991;

Z. Dąbrowski Pedagogika opiekuńcza w zarysie, Olsztyn 2000.