optyczny układ
 
Encyklopedia PWN
optyczny układ,
zestaw elementów optycznych (soczewek, zwierciadeł, pryzmatów, płytek, elementów dyspersyjnych), tworzących obrazy przedmiotów lub przetwarzających wiązki promieni wysyłanych przez źródło światła (np. obiektyw, okular, kondensor);
jako układ optyczny rozpatruje się także pojedyncze grube soczewki. W zależności od przeznaczenia, układy optyczne muszą odpowiadać określonym warunkom, tzn. muszą mieć: żądaną aperturę, powiększenie, rozmiary, jakość odwzorowania, zdolność rozdzielczą i in.; obrazy dawane przez rzeczywiste układy optyczne są na ogół zniekształcone wskutek aberracji układów optycznych. Do wyznaczenia położenia i wielkości obrazu wystarcza znajomość położenia tzw. elementów (punktów) kardynalnych układu optycznego, z których najważniejszymi są: główna oś optyczna oraz znajdujące się na niej — ogniska układu optycznego (rzeczywiste i pozorne), punkty węzłowe (punkty przecięcia z osią optyczną promieni, które przy przejściu przez układ optyczny doznają tylko przesunięcia równoległego), punkty główne (punkty przecięcia z osią optyczną pary płaszczyzn do niej prostopadłych — tzw. płaszczyzn głównych — takich, że jeżeli w jednej z nich leży przedmiot, to w drugiej powstaje jego obraz prosty o tej samej wielkości). Dla układu optycznego słuszny jest wzór 1/x + 1/y = 1/f, gdzie xy odległości odpowiednio przedmiotu i obrazu od odpowiednich płaszczyzn głównych, f — ogniskowa (odległość ogniska od najbliższego punktu głównego).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia