opalescencja

opalescencja

[łac. opalus < gr. opállios < sanskr. upala],

fiz. rozpraszanie światła występujące w ośrodkach mętnych (np. w koloidach), w których jest spowodowane odbiciem promieni światła od cząstek fazy rozproszonej, oraz w cieczach, w których nie ma zawiesin, lecz występują fluktuacje gęstości (fluktuacje);

znaczny wzrost opalescencji, spowodowany szczególnie silnymi fluktuacjami gęstości (tzw. opalescencja krytyczna), obserwuje się w pobliżu stanu krytycznego; wyjaśnienie zjawiska daje teoria fluktuacji A. Einsteina i M. Smoluchowskiego.