numerus clausus
 
Encyklopedia PWN
numerus clausus
[łac., ‘liczba ograniczona (zamknięta)’],
ograniczenie ogólnej liczby osób pewnej kategorii, np. narodowościowej, przy przyjmowaniu na studia, do stowarzyszeń, do pracy;
w Polsce w okresie międzywojennym postulaty wprowadzenia numerus clausus w szkołach wyższych i w wolnych zawodach były wysuwane przede wszystkim przez kręgi endeckie i miały charakter antysemicki; mimo niezrealizowania projektów ustawodawczego wprowadzenia numerus clausus w stosunku do młodzieży żydowskiej oraz protestów profesorów, organizacji młodzieżowych i in. oraz opinii publicznej, w praktyce (zwłaszcza w latach 30.) utrudniano Żydom dostęp na studia, a studiujących szykanowano (getto ławkowe); pojawiały się także postulaty wprowadzenia numerus nullus dla Żydów; numerus clausus istniał także w Rumunii, na Węgrzech, w USA; całkowity zakaz studiowania w stosunku do Żydów wprowadziły niektóre uczelnie w Rosji przed 1917, w III Rzeszy obowiązywał analogiczny zakaz ustanowiony wg kryteriów rasistowskich ustaw norymberskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia