getto ławkowe

getto ławkowe,

odrębne ławki dla młodzieży żydowskiej w salach wykładowych wyższych uczelni w Polsce w okresie międzywojennym;

polskie nacjonalistyczne organizacje młodzieżowe dążyły do ograniczenia (numerus clausus) lub całkowitego wyeliminowania (numerus nullus) młodzieży żydowskiej z wyższych uczelni; urządzano burdy, które dezorganizowały naukę, często kończyły się fizycznym poszkodowaniem uczestników, zwłaszcza Żydów, a niekiedy śmiercią; oficjalny postulat stosowania getta ławkowego został wysunięty 1933, a 1937 wprowadzony przez większość rektorów wyższych uczelni za zgodą ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego W. Świętosławskiego; przeciwko gettu ławkowemu protestowało bezskutecznie wielu wybitnych uczonych polskich.

Bibliografia

M. Natkowska Numerus clausus, getto ławkowe, numerus nullus, „paragraf aryjski”. Antysemityzm na Uniwersytecie Warszawskim 1931–1939, Warszawa 1999.