neolamarkizm

neolamarkizm,

biol. jeden z gł. kierunków ewolucjonizmu w biologii pod koniec XIX w., reprezentowany przede wszystkim przez niem. biologa A. Weismanna;

obecnie tego terminu używa się powszechnie jako synonimu syntet. ewolucjonizmu, czyli zespołu poglądów na ewolucję organizmów, który zapanował w biologii w połowie XX w; szerzej: wszystkie prądy w ewolucjonizmie, które odwołują się do myśli Ch.R. Darwina, przyznając doborowi naturalnemu szczególne miejsce wśród mechanizmów ewolucji (np. socjobiologia, hipoteza „samolubnego genu”); oryginalny neolamarkizm nie dopuszczał możliwości powstawania nowych cech w trakcie ewolucji (w tym czasie nie znano jeszcze zjawisk mutacji genetycznej) i dlatego nie znalazł uznania wśród współczesnych.