lotniczy ubiór

lotniczy ubiór,

ubiór chroniący lotnika przed ujemnymi skutkami temperatury, ciśnienia i przyspieszeń, zarówno podczas lotu, jak i po opuszczeniu statku latającego w czasie lotu.

Do 2. poł. XX w., gdy samoloty miały otwarte (lub otwierane w locie) kabiny, u.l. składał się z kombinezonu lub futrzanej kurtki oraz czapki (tzw. pilotki) z okularami, rękawic i futrzanych butów. U.l. — używany we współcz. lotnictwie wojsk. w samolotach treningowych i bojowych z hermetyczną kabiną, wykonujących loty z dużą prędkością i na dużych wysokościach — jest ubiorem przeciwprzeciążeniowym i wysokościowym kompensacyjnym (wyrównawczym) ze szczelnym hełmem, stosowanym wraz z ubiorem ocieplającym (którego odmianą jest ubiór wentylacyjny zabezpieczający przed zmianami temperatur od + 500°C do − 50°C). Ubiór kompensacyjny i przeciwprzeciążeniowy wytwarza równomierny nacisk na ciało za pomocą układu naciągowego i uciskowego zasilanego sprężonym powietrzem; zmniejsza szkodliwe działanie przyspieszeń o 2 do 3 g, ratuje życie przy nagłej utracie szczelności kabiny, pozwala na przebywanie przez kilka min na wysokość do 50 km bez oznak choroby wysokościowej. Ubiór do przebywania w przestrzeni kosm. poza kabiną statku przez dłuższy czas jest zw. skafandrem.