linotyp
 
Encyklopedia PWN
linotyp
[łac. linea ‘wiersz’, gr. týpos ‘czcionka’],
dawne urządzenie do składania tekstów, składarka wierszowa;
jego gł. części stanowią: magazyn zawierający mosiężne matryce poszczególnych liter i in. znaków, urządzenie odlewnicze oraz aparat składający, sterowany klawiaturą, której klawisze odpowiadają poszczególnym znakom drukarskim. Naciskanie klawiszy powoduje zwalnianie z magazynu odpowiednich matryc, z których jest formowany cały wiersz (odstępy między wyrazami wypełniają kliny czerpane z pojemnika klinów); wiersz przeniesiony do aparatu odlewniczego zostaje tam poddany justowaniu wg odpowiedniego formatu, a po odlaniu (ze stopu drukarskiego) obcięty z 3 stron (wyrównanie wysokości i stopnia pisma). Wykorzystane matryce i kliny zostają automatycznie odprowadzone z powrotem do magazynu matryc (każda do swojej przegródki) i pojemnika klinów. L. skonstruował 1886 w USA niem. mechanik O. Mergenthaler, produkcję przem. uruchomiła firma Linotype; 1913 ulepszył go współpracownik Mergenthalera, H. Ridder (urządzenie zw. intertypem). L. były szeroko stosowane do składania gazet, czasopism i książek; w latach 80. XX w. zostały prawie całkowicie zastąpione przez urządzenia do fotoskładu i składu elektronicznego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia