kurs statku,
żegl.:
kurs statku
Encyklopedia PWN
1) kąt zawarty między kierunkiem ku biegunowi a osią symetrii statku (wodnego, powietrznego); kurs rzeczywisty (geogr.) KR mierzy się od południka geogr., kurs magnetyczny KM — od południka magnet., kurs kompasowy KK — od kierunku wskazywango przez kompas magnetyczny; pot. kierunek ruchu lub droga statku; kąt zawarty między południkiem geogr. a linią planowanej (wykreślonej na mapie) lub przebytej drogi statku nazywa się kątem drogi KD; ustalenie (obliczenie) kursu rzeczywistego wymaga uwzględnienia czynników środowiska; od kąta drogi odejmuje się algebraicznie poprawkę na wiatr (kąt dryfu, kąt znoszenia) pw i poprawkę na prąd pp: KR = KD − pw − pp; ustalenie kursu kompasowego wymaga uwzględnienia sił działających na igłę magnet.; kurs rzeczywisty poprawia się o wartości deklinacji magnetycznej d i dewiacji magnetycznej δ: KK = KR − d − δ; kurs statku mierzy się w stopniach w systemie pełnym (0–360°) i ćwiartkowym (od kierunków północnego i południowego, na wschód i zachód);
2) kurs statku wodnego względem wiatru, kąt zawarty między osią symetrii statku a kierunkiem wiatru, określany w przybliżeniu sektorami o nazwach: bajdewind (wiatr wieje skośnie od dziobu), półwiatr (wiatr prostopadły do osi symetrii), baksztag (wiatr wieje skośnie do rufy), fordewind (pełny wiatr, wiatr z rufy), dodatkowo ze wskazaniem burty, z której wieje wiatr (hals).
