kriging,
statyst. metoda estymacji średniej wartości pola losowego za pomocą kombinacji liniowej znanych wartości tego pola w skończonej liczbie punktów obserwacyjnych (pole losowe to zjawisko losowe określone na zadanym zbiorze, np. w przypadku gdy zbiorem tym jest prosta rzeczywista, traktowana jako czas, to pole losowe jest procesem stochastycznym);
kriging
Encyklopedia PWN
wykorzystuje się w niej funkcję zw. wariogramem obrazującą zmienność przestrzenną pola losowego (wariogram oblicza się na podstawie znanych wartości pola i punktów ich pomiaru); k. jest optymalny tylko dla ograniczonej klasy pól losowych. Wprowadzony 1951 przez południowoafryk. inż. górnika D.G. Krigego (stąd nazwa); rozpowszechniony od 1963 dzięki pracom fr. statystyka G. Matherona. Początkowo stosowany w geologii złóż; obecnie często wykorzystywany również w innych dziedzinach geologii, w monitoringu zanieczyszczeń, gleboznawstwie, meteorologii, w badaniach rozkładu temperatur i stężenia substancji chem. w zbiornikach wodnych i w analizie innych procesów przestrzennych; metody k. rozwinęły się w dziedzinę zw. geostatystyką.
