kolorymetria
dział metrologii obejmujący ilościowe lub jakościowe określanie barw, ich cech i różnic;
[łac.-gr.],
kolorymetria
Encyklopedia PWN
Kolorymetria obejmuje metody obiektywnej oceny wrażeń wzrokowych za pomocą parametrów fizycznych. Najprostszą metodą jest opis barwy na podstawie umownie przyjętej skali barw (np. koło barw z trójkątem nasyceń), której praktyczną realizacją są katalogi i atlasy barw (np. atlas Munsella). Wyznaczanie barw za pomocą kolorymetrów (fiz.) opiera się na możliwości otrzymania dowolnej barwy przez zmieszanie 3 niezależnych barw podstawowych o odpowiednim natężeniu (Grassmanna prawa); polega na pomiarze składowych lub współrz. trójchromatycznych bodźca barwowego, przy czym składowe trójchromatyczne są to wartości bodźców odniesienia umożliwiających otrzymanie badanego bodźca barwowego w danym układzie kolorymetrycznym, zaś współrz. trójchromatyczne — stosunki każdej z 3 składowych trójchromatycznych do ich sumy; stosowane są układy kolorymetryczne: normalny CIE 1931 (układ XYZ), dodatkowy CIE 1964 (układ X10 Y10 Z10) i in. Pomiary kolorymetryczne odgrywają ważną rolę w produkcji barwników, farb, filtrów barwnych, źródeł światła, a także w farbiarstwie, poligrafii, fotografii barwnej i in.
