kąt

kąt,

mat. jedno z podstawowych pojęć geometrycznych;

2 półproste a, b na płaszczyźnie, wychodzące ze wspólnego punktu O, dzielą tę płaszczyznę na 2 części α i β; każda z tych części stanowi kąt płaski o ramionach a, b i wierzchołku O. Suma tych kątów α + β stanowi kąt pełny. Kąt oznacza się symbolem  AOB lub  (a, b) lub jedną literą (zwykle grecką α, β, γ,... lub dużą łacińską A, B, C,...). Jeżeli w kącie płaskim wyróżnia się jedno z ramion jako początkowe (np. a), a drugie jako końcowe (np. b), to taki kąt nazywa się kątem zorientowanym (lub skierowanym), o symbolu: .

Tak więc kąty i są różne, bo różnią się porządkiem ramion. W trygonometrii za pomocą kątów zorientowanych określa się i bada własności funkcji trygonometrycznych. Kąt między prostą i płaszczyzną jest to kąt płaski, który ta prosta tworzy ze swym rzutem prostokątnym na rozważaną płaszczyznę. Kąt między dwiema prostymi skośnymi (tj. nie przecinającymi się prostymi w przestrzeni) jest to kąt płaski, który tworzą przecinające się proste równoległe do danych prostych skośnych. Jednostkami miary kątów są radian i stopień.

Kąty płaskie