kątem zorientowanym
Encyklopedia PWN
kąt skierowany, kąt zorientowany,
mat. kąt płaski, którego jedno ramię przyjmuje się za początkowe, a drugie — za końcowe;
mat. płaszczyzna, na której został ustalony kierunek dodatni i ujemny kąta płaskiego.
nawigacja
prowadzenie obiektu ruchomego (statku wodnego, powietrznego lub kosmicznego, pojazdu lądowego); także nauka o sposobach, metodach i środkach technicznych prowadzenia obiektów ruchomych według wyznaczonej trasy, wyboru trasy, wyznaczania pozycji obiektów ruchomych i nieruchomych (wspomaganie geodezji) oraz wyznaczania błędów pomiarów pozycji.
[łac. navigatio ‘żegluga’],
mat. uporządkowana para liczb rzeczywistych r i φ, określająca położenie dowolnego punktu M na płaszczyźnie: r jest odległością punktu M od początku układu O (biegun), natomiast φ, zwana niekiedy amplitudą — miarą kąta zawartego między ustaloną półprostą o początku w O (oś biegunowa OX) a wektorem wodzącym punktu M (kąt ten jest kątem skierowanym dodatnio zorientowanym;
