hurma
 
Encyklopedia PWN
hurma, hebanowiec, Diospyros,
rodzaj roślin okrytozalążkowych z rodziny hurmowatych (hebankowatych, Ebenaceae)
obejmuje ok. 470–490 gat. drzew i krzewów, gł. strefy międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej; owoce — soczyste jagody, z rozrośniętym kielichem u nasady. Ze względu na owoce, spożywane w stanie świeżym, suszone i w przetworach, największe znaczenie mają: hurma wschodnia (persymona, kaki), D. kaki, drzewo wys. 6–15 m, uprawiane w Chinach, Japonii, także w południowej Europie i w Kalifornii; owoce duże, soczyste, pomarańczowe lub czerwone, zawierają do ok. 20% cukrów, garbniki oraz wit., zwłaszcza A i C; hurma amerykańska (hurma wirginijska), D. virginiana, o słodkich, aromatycznych owocach (zawierających do 32% cukrów) jest powszechnie uprawiana w południowych stanach USA; hurma kaukaska (hebanek jagodowy), D. lotus, o owocach małych, kulistych, niebieskoczarnych, zw. figami kaki, z dużą zawartością taniny; rośnie dziko, jest także uprawiana (również jako ozdobna) w zachodniej i południowej Azji oraz południowej Europie. Kilka gat. hurm dostarcza cennego drewna (hebanu), zwłaszcza hurma hebanowa, D. ebenum, zw. drzewem hebanowym lub hebanem; jest to drzewo, wysokość do 12 m, rosnące w Indiach, na Cejlonie i Archipelagu Malajskim.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia