frustracja

frustracja

[łac. frustratio ‘zawód’, ‘udaremnienie’ < frustra ‘na próżno’],

psychol. stan przykrego napięcia emocjonalnego wywołany przez zablokowanie dążeń jednostki — chwilowo lub na stałe — spowodowane pojawieniem się przeszkody udaremniającej realizację celu;

frustracja może być spowodowana przez przeszkody zewn. (przedmioty materialne, warunki społ. itp.) lub wewn. (konflikt motywów, braki w sferze intelektualnej, wyglądzie zewn., charakterze itp.); do typowych reakcji na frustrację należy agresja, następstwem frustracji są często także różne formy dezorganizacji funkcji psychicznych (fiksacja, regresja) i org. (zaburzenia krążenia, trawienia itp.); pewien stopień frustracji odgrywa pozytywną rolę w rozwoju osobniczym, prowadzi do uczenia się nowych, bardziej skutecznych form zachowania oraz do uodpornienia na przyszłe frustracje.