figury retoryczne, figury stylistyczne,
struktury wypowiedzeniowe ustalone i sklasyfikowane przez antyczną teorię stylu (retoryka);
figury retoryczne
Encyklopedia PWN
charakterystyczne zwłaszcza dla niektórych gatunków lit. (np. epos, tragedia klasycyst.) i stylów językowych (np. styl oratorski), mają na celu wzbogacenie ekspresji i estetyczne wartości wypowiedzi; dzielą się na 2 kategorie: 1) figury mowy — oparte na przenośnej zmianie znaczenia wyrazu (tropy, np. alegoria, przenośnia, metonimia), pochodzące spoza języka lit. danej epoki (np. archaizm, dialektyzm), będące efektem szczególnych zabiegów składniowych (np. anafora, anakolut, elipsa, epifora); 2) figury myśli — wyrażające treści intelektualne lub emocjonalne bez uniezwykleń gramatycznych czy składniowych, niekiedy pozbawione przenośnych właściwości (np. eksklamacja, pytanie retoryczne).
