fanarioci

fanarioci,

gr. mieszkańcy Fanaru, dzielnicy Konstantynopola, gdzie po zdobyciu 1453 miasta przez Turków znajdowała się siedziba patriarchatu (od 1601), wokół której skupili się ocaleni przedstawiciele arystokracji bizant. oraz najbogatszych rodzin gr. z terenów dawnego cesarstwa (Mawrokordatosowie, Gikasowie, Sutsosowie, Ipsilantisowie, Muruzisowie, Mawrojenisowie i in.);

gdzie po zdobyciu 1453 miasta przez Turków znajdowała się siedziba patriarchatu (od 1601), wokół której skupili się ocaleni przedstawiciele arystokracji bizant. oraz najbogatszych rodzin gr. z terenów dawnego cesarstwa (Mawrokordatosowie, Gikasowie, Sutsosowie, Ipsilantisowie, Muruzisowie, Mawrojenisowie i in.); zdobyli ogromne wpływy (największe w XVIII w.) jako wysocy urzędnicy sułtańscy (gł. dragomani, także hospodarowie Mołdawii i Wołoszczyzny); należały do nich rody m.in.: Kantakuzenów, Mawrokordatosów, Ipsilantisów.