fanarioci,
gr. mieszkańcy Fanaru, dzielnicy Konstantynopola, gdzie po zdobyciu 1453 miasta przez Turków znajdowała się siedziba patriarchatu (od 1601), wokół której skupili się ocaleni przedstawiciele arystokracji bizant. oraz najbogatszych rodzin gr. z terenów dawnego cesarstwa (Mawrokordatosowie, Gikasowie, Sutsosowie, Ipsilantisowie, Muruzisowie, Mawrojenisowie i in.);
fanarioci
Encyklopedia PWN
gdzie po zdobyciu 1453 miasta przez Turków znajdowała się siedziba patriarchatu (od 1601), wokół której skupili się ocaleni przedstawiciele arystokracji bizant. oraz najbogatszych rodzin gr. z terenów dawnego cesarstwa (Mawrokordatosowie, Gikasowie, Sutsosowie, Ipsilantisowie, Muruzisowie, Mawrojenisowie i in.); zdobyli ogromne wpływy (największe w XVIII w.) jako wysocy urzędnicy sułtańscy (gł. dragomani, także hospodarowie Mołdawii i Wołoszczyzny); należały do nich rody m.in.: Kantakuzenów, Mawrokordatosów, Ipsilantisów.
