fale de Broglie’a, fale materii,
fale reprezentujące cząstki w mechanice kwantowej;
fale de Broglie’a
Encyklopedia PWN
ruch każdej cząstki ma cechy falowe, przy czym długość fali cząstki swobodnej o pędzie p i energii E wynosi λ = h/p (h — stała Plancka), a częst. ν = E/ h. Fale de Broglie’a mogą być rozpatrywane jako fale prawdopodobieństwa, gdyż kwadrat ich amplitudy w danym punkcie przestrzeni określa gęstość prawdopodobieństwa znalezienia w tym punkcie cząstki. Hipotezę fal materii wprowadził 1924 L.V. de Broglie; potwierdzeniem jej słuszności było odkrycie zjawiska dyfrakcji cząstek (czyli anizotropowego rozpraszania cząstek), prowadzącej do powstania charakterystycznych maksimów i minimów natężenia, analogicznie jak przy dyfrakcji fal.
