era postępu
 
Encyklopedia PWN
era postępu, ang. Progressive Era,
termin odnoszący się do wewnętrznych dziejów USA 1900–20;
jej umowne ramy chronologiczne wyznacza wybór R.M. La Follette’a na gubernatora stanu Wisconsin (1900) i W.G. Hardinga na prezydenta USA (1920); w tym okresie szczególnie intensywnie przebudowywano amerykański system gospodarczy, społeczny i polityczny; reformy e.p. zostały zainicjowane pod wpływem programu Partii Populistycznej przez tzw. progresistów, reprezentujących postępowe odłamy demokratów i republikanów, oraz Partię Postępową (pierwszą z postępowych partii); reformy Th. Roosevelta ugruntowały w USA zasadę, że państwo ma obowiązek ingerencji w sprawy społeczne i gospodarcze oraz dbania o dobro społeczeństwa, ustanowiły kontrolę państwa nad spółkami i taryfami kolejowymi, warunkami produkcji żywności i leków (ochrona konsumentów), zapoczątkowały państwową ochronę bogactw naturalnych; reformy prezydenta W.H. Tafta i prezydenta W. Wilsona zmieniły federalny system kredytowy, finansowy (1913 System Rezerwy Federalnej) i podatkowy (podatek dochodowy — XVI poprawka do konstytucji, 1913), zniosły lub obniżyły cła ochronne, poddały trusty kontroli państwa (Federalna Komisja ds. Handlu i Przemysłu, ustawa antytrustowa H.D. Claytona, 1914), stworzyły podstawy prawa pracy i zabezpieczeń socjalnych, ustanowiły bezpośrednie wybory senatorów, prawo wyborcze dla kobiet (XIX poprawka do konstytucji, 1920) i system prawyborów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia