ekspresjonizm. Teatr

ekspresjonizm. Teatr.

Ekspresjonizm w teatrze rozwijał się przede wszystkim w Niemczech i Rosji w 1. połowie XX w.; jego propagatorzy, występując przeciwko akademizmowi teatru tradycyjnego, postulowali (w myśl założeń reformy teatru) teatr antyrealistyczny, z dominującą rolą inscenizatora, ze stylizowanymi dekoracjami (bryły geometryczne, kotary, schody, podesty), grą świateł i pełną wyrazu, antypsychologiczną grą aktorską. Prekursorem ekspresjonizmu w teatrze niemieckim był m.in. M. Reinhardt, a głównym przedstawicielem L. Jessner; w teatrze rosyjskim ekspresjonizm wyrażał się w inscenizacjach W. Meyerholda i J. Wachtangowa. W Polsce elementy stylu ekspresjonistycznego zawierały inscenizacje L. Schillera, dekoracje A. Pronaszki, W. Drabika, Sz. Syrkusa; spektakle w pełni ekspresjonistyczne miały charakter eksperymentalny (np. Sen F. Kruszewskiej w reżyserii E. Wiercińskiego 1927). W balecie ekspresjonizm uwidocznił się m.in. w układach tanecznych M. Wigman.

Bibliografia

Ekspresjonizm w teatrze europejskim, Warszawa 1983.

Gogol Nikołaj, Rewizor, inscenizacja W. Meyerholda, Teatr im. W. Meyerholda, Moskwa 1926