dopamina

dopamina,

hormon tkankowy, amina katecholowa;

prekursor noradrenaliny i adrenaliny, a także samodzielny neuroprzekaźnik działający w obwodowym oraz ośrodkowym układzie nerwowym; w małych ilościach dopamina rozszerza naczynia krwionośne (zwłaszcza nerkowe i trzewne), zwiększa wydalanie moczu (gł. w wyniku wzrostu przepływu nerkowego i przesączania kłębuszkowego), natomiast w większych — wzmaga kurczliwość mięśnia sercowego, podnosi ciśnienie tętnicze oraz kurczy naczynia krwionośne (działa na receptory adrenergiczne); w ośrodkowym układzie nerwowym dopamina wpływa regulująco na czynności ruchowe i emocjonalne, motywacje oraz procesy uczenia (nagrody i kary układ); zaburzenia czynności neuronów dopaminergicznych (wytwarzających dopaminę) w różnych strukturach mózgu są odpowiedzialne za niektóre schorzenia psychiczne (np. psychozy schizofreniczne) i neurologiczne (np. choroba Parkinsona, pląsawica).