noradrenalina
amina katecholowa należąca do substancji neuroprzekaźnikowych (neuroprzekaźniki) układu współczulnego oraz ośrodkowego układu nerwowego;
[łac.],
norepinefryna, lewarterenol,
noradrenalina
Encyklopedia PWN
działa na różne tkanki i narządy za pośrednictwem 2 typów adrenergicznych receptorów błonowych (receptory): α i β; przez działanie na receptory α (α1) wywołuje skurcz mięśni gładkich, szczególnie naczyń krwionośnych, zwiększając w ten sposób (krótkotrwale) ciśnienie tętnicze krwi, oraz skurcz mięśni zwieraczy przewodu pokarmowego, oddechowych i pęcherza moczowego; nasila też czynność wydzielniczą gruczołów ślinowych i łzowych; przez receptory β wpływa stymulująco na czynność serca, zwiotcza mięśnie gładkie dróg oddechowych, osłabia perystaltykę przewodu pokarmowego oraz nasila wydzielanie reniny. W lecznictwie noradrenalinę podaje się dożylnie w niektórych postaciach wstrząsu, gdy jest konieczne podniesienie ciśnienia tętniczego do poziomu umożliwiającego utrzymanie funkcji ważnych dla życia narządów (nerki, mózg), także w ciężkiej niewydolności krążenia obwodowego (np. Levonor).
