ciepłochronne materiały

ciepłochronne materiały, materiały termoizolacyjne,

materiały budowlane o strukturze porowatej lub włóknistej (z luźnych włókien, dość często sprasowanych lub połączonych lepiszczem syntetycznym), stosowane do izolacji cieplnej (termicznej) różnych obiektów i urządzeń.

M.c. charakteryzuje: niski współczynnik przewodności cieplnej (poniżej 0,17 W/(m · K), mała gęstość objętościowa (poniżej 500 kg/m³) oraz znaczny udział w strukturze materiału małych porów — powinny one stanowić 60–90% objętości materiału (najkorzystniejsze są pory o strukturze zamkniętej, gdyż materiał o takich porach nie chłonie wody, zawilgocenie zwiększa przewodzenie ciepła). Rozróżnia się: 1) m.c. nieorganiczne: wełnę mineralną (płyty o różnym stopniu sprasowania i wynikającym z niego przeznaczeniu, kształtki), szkło piankowe (płyty, bloczki, granulaty), włókna szklane w postaci np. waty, mat, wojłoków; 2) m.c. organiczne: styropian (płyty, pustaki, wkładki do pustaków betonowych i ceramicznych), poliuretany spienione (płyty, otuliny rur, pianki spieniane na miejscu stosowania), płyty pilśniowe miękkie (porowate), wyroby korkowe. M.c. służą do izolacji cieplnej konstrukcji bud. (m.c. ścienne, stropowe, stropodachowe, drogowe) oraz urządzeń chłodniczych i gorących powierzchni rurociągów, kotłów itp.; mogą być ukształtowane w płyty różnej grubości, bloczki (np. ścienne z gotowym wykończeniem z tynku), pustaki, kształtki, mogą też mięć postać ziarnistą (np. granulat styropianowy, granulowane szkło piankowe) albo włóknistą (np. wełna miner., włókno szklane, włókno celulozowe).