szkło piankowe
 
Encyklopedia PWN
szkło piankowe,
lekki materiał porowaty (gęstość ok. 300 kg/m3), o porach zamkniętych i małej nasiąkliwości;
ma doskonałe właściwości termoizolacyjne i dźwiękochłonne, jest ognioodporne, odporne chemicznie i mrozoodporne; stosowane m.in.: w budownictwie (np. na podłoża dróg i budowli na gruntach podmokłych), chłodnictwie, a także jako pływający nośnik biokatalizatorów, na sztuczne podłoża ogrodnicze i in.; wytwarzane przez ogrzanie rozdrobnionego szkła odpadowego z domieszką sadzy do temperatury jego mięknięcia (gazy ze spalanej sadzy powodują spienienie materiału); stosując wapień jako spieniacz otrzymuje się białe sz.p. o otwartych porach, używane jako materiał ścierny (także w kosmetyce) zastępujący naturalny pumeks.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia