buk
 
Encyklopedia PWN
buk, Fagus,
rodzaj roślin z rodziny bukowatych,
10 gat. drzew, występujących na półkuli północnej w strefie klimatów umiarkowanych; w Polsce rośnie jeden gat. rodzimy: buk pospolity, zwyczajny (F. sylvatica); tworzy drzewostany czyste lub mieszane w północno-zachodniej, zachodniej i południowej części kraju (w górach w reglu dolnym); kora gładka, srebrzystoszara; liście jajowate; miseczki owocowe zawierają dwa 3-kanciaste orzeszki, zw. bukwią, jadalne po uprażeniu (ok. 30% tłuszczu); drewno ciężkie, twarde, różowawe, łatwo łupliwe — używane m.in. w przemyśle chem., na sklejki, do produkcji giętych mebli, klepki podłogowej, węgla drzewnego, w bednarstwie, tokarstwie; w parkach są sadzone odmiany ozdobne buka: purpurowa, miedziana, zwisająca, zwisająca purpurowa i strzępolistna.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Buk pospolity, Fagus sylvaticafot. B. Kędzierzawska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia