Flora Polski, ukształtowana w wyniku długotrwałych przemian, gł. klim., w plejstocenie i okresie polodowcowym, należy do środkowoeur. prowincji lasów liściastych i mieszanych; obejmuje m.in. ponad 2300 gat. roślin naczyniowych, ok. 600 gat. mchów, 250 gat. wątrobowców, 1600 gat. porostów; granice zasięgów ok. 60% gat. roślin naczyniowych przebiegają poza Polską (gat. przechodnie), ok. 40% — przez terytorium Polski (m.in. jodła, cis, buk), nieliczne gat. są endemitami (np. modrzew pol., złocień Zawadzkiego). Większość gat. roślin naczyniowych to element holarktyczny, typowy dla różnych regionów geogr.: gat. euroazjat.-północnoamer. (np. brusznica), arktyczno-borealne (np. brzoza karłowata), środkowoeur. (liczne, np. jodła, buk), zachodnioeur. (np. wrzosiec), czarnomor.-podolskie i węg. (np. miłek wiosenny, wiśnia karłowata); niewielki natomiast jest udział gat. śródziemnomor. (np. szyplin) oraz irano-turańskich (np. ostnica włosowata); niektóre to gat. reliktowe (z dawnych epok), np. ostróżka tatrzańska (trzeciorzęd), brzoza karłowata (zlodowacenie bałtyckie), różanecznik żółty (relikt stepowy). W pierwotnym krajobrazie Polski dominowały lasy, które obecnie zajmują 9496,1 tys. ha (29,6%, 2008) pow. i mają skład gatunkowy przeważnie zmieniony, a ponad 50% pow. zajmują pola uprawne (reszta — łąki, nieużytki i in.); do największych kompleksów leśnych należą: Bory Dolnośląskie (ponad 1500 km2), Puszcza Białowieska (w Polsce ok. 580 km2), Puszcza Solska (1240 km2), Bory Tucholskie (ok. 1200 km2), Puszcza Augustowska (1140 km2) i Puszcza Knyszyńska (839 km2); najpospolitszymi zbiorowiskami leśnymi są bory iglaste i lasy mieszane, a na siedliskach zasobniejszych — wielogatunkowe lasy liściaste, gł. dębowo-grabowe (grądy) i bukowe, na podmokłych — olsy i łęgi; łąki w większości są zbiorowiskami sztucznymi, powstałymi gł. na miejscu wyciętych lasów. Zespoły o zachowanym pierwotnym charakterze roślinności są chronione jako parki nar. (np. Białowieski Park Nar.) i krajobrazowe lub rezerwaty przyrody; zabytkowe drzewa (np. najstarszy dąb Chrobry w Piotrowicach w woj. lubuskim, największy — dąb Jana Bażyńskiego w Kadynach w woj. warmińsko-mazurskim), ich skupienia (np. aleja lipowa pod Dęblinem) i in. obiekty (np. największy głaz narzutowy Trygław, zw. Tychowskim Głazem w Tychowie w woj.zachodniopomor.) — jako pomniki przyrody.