autorytaryzm
 
Encyklopedia PWN
autorytaryzm
[łac. auctoritas ‘powaga’, ‘wpływ’],
system rządów powstałych w opozycji do rządów demokratycznych z powodu ich niedowładu.
Potocznie zwany „rządami mocnej ręki”; wprowadzenie rządów autorytarnych odbywa się z reguły przez zamach stanu; przejmujący władzę dyktator na ogół opiera się na armii, aparacie biurokratycznym lub specjalnie wykreowanym ruchu społecznym; autorytaryzm jest systemem bardziej pragmatycznym niż ideologicznym; większą rolę odgrywa w nim władza wykonawcza niż ustawodawcza; władza wykonawcza podejmuje decyzje, ograniczenie zaś władzy parlamentu polega na tym, że nie może on pozostawać w opozycji do władzy wykonawczej; autorytaryzm nie likwiduje instytucji demokratycznych: pozostawia je pod warunkiem, że będą bezwolne, dotyczy to parlamentu, ale także samorządu; wiele spraw ekonomicznych (swobody gospodarcze), społecznych, religijnych, kulturalnych jest pozostawionych aktywności indywidualnej; rządy takie powstały w wielu krajach Europy w okresie międzywojennym (Polska, Rumunia), w Hiszpanii (1939–75), często pojawia się w krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia