austriacki zabór,
ziemie polskie włączone do Austrii podczas rozbiorów Polski;
austriacki zabór
Encyklopedia PWN
w I rozbiorze (1772) Austria zajęła południową część województwa krakowskiego i sandomierskiego, województwo ruskie i część bełzkiego oraz skrawki województw wołyńskiego, podolskiego, lubelskiego i ziemi chełmińskiej; ponadto — przedmieścia Krakowa i Kazimierza oraz niektóre miejscowości między Wieprzem a Bugiem (zwrócone 1776); zajęte ziemie nazwano Galicją. W III rozbiorze (1795) zajęła Kraków i ziemie między Pilicą, Wisłą a Bugiem (z wyjątkiem terenu na wschód od Warszawy, między Karczewem a Serockiem), zwane Nową Galicją; 1809 utraciła na rzecz Księstwa Warszawskiego Nową Galicję oraz część powiatu zamojskiego, a na rzecz Rosji obwód tarnopolski. W 1815 odzyskała obwód tarnopolski i tereny na południe od Krakowa na prawym brzegu Wisły (Podgórze). W 1846 do Austrii zostało włączone terytorium Wolnego Miasta Krakowa. Na tym obszarze terytorialnym zabór austriacki przetrwał do 1918.
