anomalie astronomiczne,
kąty określające położenie ciała niebieskiego na orbicie (rys);
anomalie astronomiczne
Encyklopedia PWN
anomalia prawdziwa (v), kąt o wierzchołku w środku ciała obieganego, zawarty między kierunkiem ku najbliższemu punktowi orbity (tzw. perycentrum) i promieniem wodzącym ciała obiegającego, liczony w kierunku ruchu orbitalnego; dla ruchu po orbicie eliptycznej wprowadza się wielkości pomocnicze: anomalię mimośrodową (E) oraz anomalię średnią M = 2π(t – t 0)/T (T — okres obiegu, t – t0 — odstęp czasu od chwili przejścia ciała przez perycentrum). Anomalie astronomiczne mimośrodowa i średnia są związane równaniem Keplera: E – e sinE = M (e — mimośród orbity); stosowane w mechanice nieba do wyznaczania elementów orbit ciał niebieskich oraz obliczania efemeryd.
