Tokugawa
ród wojowników japońskich, którego przedstawiciele, jako shōgunowie, stali na czele rządów wojsk. (bakufu) w okresie Edo (1603–1868);
[tokugaua],
Tokugawa
Encyklopedia PWN
nazwa używana od XIII w., pochodząca od miejscowości Tokugawa w prow. Gumma; Tokugawa wywodzili się z rodu Nitta, a pośrednio z Minamoto; ich nazwisko nosiła dynastia piętnastu shōgunów rządzących Japonią 1603–1867, a okres ten jest zwany Tokugawą lub Edo (od nazwy późniejszej siedziby rodu). Założycielem dynastii Tokugawa był polityk Tokugawa Ieyasu, który od 1603 rządził Japonią, po Toyotomi Hideyoshi. Aby utrzymać władzę Tokugawa wprowadzili surowy, policyjny reżim, poddając kontroli wszystkie dziedziny życia w kraju; zlikwidowali wpływy chrześcijaństwa i doprowadzili do izolacji Japonii od wpływów zewnętrznych. Sztywna administracja społ. i gosp. stała się przyczyną stopniowego wzrostu trudności rządów Tokugawów (m.in. bunty chłopskie) i doprowadziła do ich upadku. Ostatni z dyn., T. Yoshinobu, zw. też Keiki (1837–1913), 9 XII 1867 zrzekł się władzy na rzecz ces. Mutsuhito; rządy Tokugawów to okres rozkwitu bogatej kultury mieszczańskiej (m.in. poezji haiku, drzeworytu ukiyo-e, teatrów kabuki i bunraku). .
