jujitsu, dżu-dżitsu, ju-jitsu, jap. jūjutsu 
,
jeden z najstarszych japońskich systemów walki;
,
jujitsu
Encyklopedia PWN
sztuka walki wręcz o defensywnym charakterze, polegająca na kombinacji uników, chwytów, rzutów oraz ucisków i uderzeń w newralgiczne punkty ciała przeciwnika (uzbrojonego lub nie uzbrojonego); wiele ze stosowanych technik może być niebezpiecznych dla zdrowia, a nawet zagrażać życiu; współcześnie jujitsu włączono do nauki samoobrony w formacjach militarnych i policyjnych; jujitsu ma także odmianę sportową, w której punktuje się demonstrowane techniki w walce pozorowanej; odbywają się zawody w następujących konkurencjach: kata, walce wolnej i atemi; w Polsce sportową formę jujitsu uprawia się głównie w ogniskach TKKF; działają międzynarodowe federacje — europejska (EJJU) i światowa (IJJaTJF); z jujitsu wykształciło się judo.
