rōnin
w dawnej Japonii człowiek, który utracił swe miejsce w feudalnej hierarchii społecznej;
[ro:nin],
rōnin
Encyklopedia PWN
do XII w. rōninami nazywano chłopów, którzy zbiegli od swoich panów, aby uniknąć nadmiernych danin; później rōnin oznaczał samuraja, który opuścił lub utracił swego lennego pana (w zasadzie nie wolno było służyć nowemu panu bez zgody poprzedniego); liczba rōninów wzrastała od XVII w., powodowali oni zamieszki i rozboje; niektórzy osiedlali się w miastach jako nauczyciele, artyści, literaci.
