Reunion. Historia
 
Encyklopedia PWN
Reunion. Historia.
Wyspa bezludna, znana Arabom, została odkryta przez Europejczyków ok. 1513–1517 (Portugalczyk P. de Mascarenhas — stąd nazwa archipelagu Maskarenów). W połowie XVII w. zajęta przez Francuzów (początkowo p.n. Île-de-Bourbon, od 1848 — Reunion). 1638–65 francuska kolonia karna. 1665–1764 znajdowała się tu baza zaopatrzeniowa dla statków francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Od 1767 wyspa wraz z archipelagiem Maskarenów przeszła na własność Francji (kolonia). W okresie wojen napoleońskich okupowana przez Brytyjczyków (1810–15). Od lat 20. XVIII w. podstawę gospodarki Reunionu stanowiły oparte na pracy niewolniczej plantacje kawy, od końca XVIII w. — trzciny cukrowej, uprawiano także przyprawy korzenne. W 2. połowie XVIII w. Reunion była zapleczem żywnościowym dla całego archipelagu i statków płynących do Azji. Dzięki rozwojowi gospodarki rosła liczba ludności (1713 — 538 kolonistów i 633 niewolników, 1779 — odpowiednio 6464 i 22 611). Niewolników sprowadzano gł. z Afryki i Madagaskaru, po zniesieniu 1848 niewolnictwa — zastąpili ich robotnicy kontraktowi z Indii, Indochin, Chin, Afryki Wschodniej. Otwarcie Kanału Sueskiego i produkcja cukru z buraków cukrowych spowodowały kryzys przemysłu cukrowniczego (trwający do lat 20. XX w.) i zmniejszenie liczby ludności o ok. 15%. Od 1973 główna baza wojsk Francji na Oceanie Indyjskim.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia