Pompejusz Wielki

Pompejusz Wielki, Cnaeus Pompeius Magnus, ur. 106, zm. 48 r. p.n.e.,

syn Pompejusza Strabona, ojciec Pompejusza Sekstusa, rzymski wódz i polityk.

Stronnik Sulli, 72 r. p.n.e. pokonał wojska popularów w Hiszpanii (Sertoriusz); 71 r. wraz z Krassusem, stłumił powstanie Spartakusa; 67 r. oczyścił M. Śródziemne z piratów; 66–64 r. pokonał króla Pontu, Mitrydatesa VI Eupatora; 64 r. opanował państwo Seleucydów tworząc na jego obszarze wiele prowincji i państw zależnych od Rzymu; 60 r. skłócony z senatem, zawarł nieformalne porozumienie z Krassusem i Cezarem (I triumwirat); po śmierci Krassusa doszło do wojny między P.W. a Cezarem (49 r.); po klęsce pod Farsalos (48 r.) P.W. uszedł do Egiptu, gdzie został zamordowany.