Farnaces II
 
Encyklopedia PWN
Farnaces II, gr. Pharnákēs, ur. ok. 97 r. p.n.e., zm. 47 r. p.n.e.,
władca Królestwa Bosporańskiego od 63 r., syn Mitrydatesa VI Eupatora, króla Pontu;
przeciwny wznieconemu przez ojca powstaniu przeciw Rzymowi; po jego klęsce i samobójstwie ojca poddał państwo Pompejuszowi, który w nagrodę uczynił go władcą królestwa; później, wyzyskując konflikt między Pompejuszem a Cezarem, opanował Pont; 48 r. zwyciężył Rzymian pod Nikopolis, ale 47 r., pokonany przez Cezara w bitwie pod Zelą (veni, vidi, vici), schronił się na Krymie, gdzie wkrótce zginął, tłumiąc bunt swego namiestnika Asandra.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia